Skrzynka skarg: młoda matka biła małego chłopca

Skrzynka skarg, pochwał i pomysłów:
Nie wolno bić dzieci! W poniedziałek 10 kwietnia zauważyłam, jak przy ul. Ks. Pędzicha w Ostrołęce młoda matka biła małego chłopczyka, wyglądał na około trzy latka. Dziecko trzymane przez matkę za rączkę siadało na ziemi.

Prawdopodobnie ze zmęczenia. Wtedy było bite. Zachowanie dziecka i bicie przez matkę, aby wstało i szło dalej - powtórzyło się trzy razy.

W końcu malec poszedł stawiając nieporadne jeszcze kroki. Matka była raczej postawną osobą, mogła wziąć dziecko na jakiś czas na ręce! Obserwowałam sytuację z oddali, potem w nocy nie mogłam spać. Żal mi było tego dzieciątka. Dziecko należy kochać i szanować, a nie sprawiać mu cierpienie, bijąc i poniżając!

Proszę, aby odpowiednia instytucja przedstawiła czytelnikom przepisy prawne oraz konsekwencje psychologiczne, aby takie - moim zdaniem - okrutne metody wychowawcze nie miały miejsca.

Odpowiada Łukasz Sowa, rzecznik prasowy biura Rzecznika Praw Dziecka:
Opisana sytuacja jest karygodna i narusza jedno z podstawowych praw dziecka - do wychowania bez przemocy. Ponadto jest naruszeniem innych przepisów - od 2010 roku w Polsce obowiązuje całkowity zakaz stosowania kar cielesnych wobec dzieci, który na wniosek Rzecznika Praw Dziecka zapisano w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.

Żadne badania, pomimo obiegowych opinii o skuteczności kar cielesnych w procesie wychowania, nie wykazują ich dobroczynnego wpływu. Badacze konsekwentnie i zgodnie negują jakiekolwiek tezy o użyteczności kar cielesnych i ich wpływie wychowawczym. Wręcz przeciwnie, wymieniają wiele negatywnych konsekwencji bicia dzieci. Prowadzone na świecie badania nad znaczeniem stosowania kar cielesnych w wychowaniu, zwłaszcza w ostatniej dekadzie, dostarczyły licznych dowodów wskazujących na szkodliwość tego rodzaju praktyk, zarówno dla dzieci, a następnie ich jako osób dorosłych, jak i dla jakości relacji pomiędzy rodzicami a dziećmi.

Głos badaczy i autorytetów w zakresie wychowania jest jednoznaczny i wyraźny: kary cielesne nie wpływają korzystnie na wychowanie dziecka. Co więcej, nie powodują rozumienia przez dziecko niewłaściwości swego postępowania, czyli nie powodują moralnej internalizacji, a wręcz - jak się podkreśla - blokują jej rozwój.

Wnikliwe badania pokazują dowody występowania neurofizjologicznych następstw kar cielesnych w postaci ubytków substancji szarej w mózgu, które powodują zaburzenia poznawcze u dzieci.

Analizy badawcze oraz meta-analizy różnych studiów nad skutkami kar cielesnych, w tym w zakresie stosowania tzw. klapsów, pozwalają na wskazanie najczęściej ustalanych w badaniach konsekwencji tych praktyk wychowawczych.

W opisanej sytuacji znajduję dodatkowy problem - brak bezpośredniej reakcji na krzywdę dziecka ze strony obserwatora. Od lat przekazem kampanii społecznej rzecznik konsekwentnie przypomina hasło "Reaguj na przemoc wobec dzieci. Masz prawo", licząc na zmianę biernej postawy ludzi wobec aktów krzywdzenia dzieci oraz zmniejszenie społecznego przyzwolenia na stosowanie przemocy.

Na przemoc wobec bezbronnego dziecka warto i trzeba reagować – bez agresji, bez osądzania, starając się opanować sytuację.

Pamiętajmy, że przemoc to nie tylko bicie, znęcanie się i wykorzystywanie seksualne dzieci. To również zaniedbywanie, karmienie na siłę lub głodzenie, przemoc psychiczna i emocjonalna. Warto byśmy otworzyli oczy i reagowali na każdy jej przejaw.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż 11 lipca 2017 br. w życie wchodzi nowelizacja ustawy o zmianie ustawy - kodeks karny, ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy - kodeks postępowania karnego.

Nowe przepisy, których inicjatorem jest Rzecznik Praw Dziecka zwiększają poziom ochrony małoletnich, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci poniżej 15 lat, a także osób nieporadnych ze względu na swój stan psychiczny lub fizyczny. Ustawa zaostrza odpowiedzialność za spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Surowiej ma też być karane znęcanie się fizyczne lub psychiczne nad osobą nieporadną ze względu na wiek, stan psychiczny lub stan fizyczny.

Co nowe - osoba, która ma wiedzę o ciężkim przestępstwie popełnianym wobec dziecka (np. ciężki uszczerbek na zdrowiu, zgwałcenie, wykorzystanie bezradności czy upośledzenia) będzie miała nie tylko społeczny, ale też prawny obowiązek zawiadomienia o tym fakcie organów ścigania. Niezawiadomienie podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.

Wyświetleń: 12670

 

11:05, 22.04.2017 r.

---