W związku z 80 rocznicą wybuchu II wojny światowej, Muzeum Żołnierzy Wyklętych rozpoczęło zamieszczanie 80 wpisów poświęconych osobom, miejscom i wydarzeniom związanym z historią wojny i okupacji. Wpisy mają charakter lokalny i regionalny. Kolejny wpis dotyczy rodziny państwa Wyszomirskich.
Wpisy będą zamieszczane na profilu facebookowym muzeum do 12 listopada, codziennie o godzinie 8.00.
Reklama- Zachęcamy do śledzenia cyklu, w którym zaprezentujemy wątki z regionalnej historii, mające wpływ na losy wojny obronnej Polski jak i życie codzienne ówczesnych rodaków pod rządami dwóch okupantów. Będziemy koncentrować się na wydarzeniach z terenu Kurpiowszczyzny, powiatu ostrołęckiego (w kilku przypadkach sięgając na przyległe tereny powiatów ościennych). Będziemy pisać o faktach i osobach znanych, funkcjonujących w powszechnej świadomości, ale niekiedy też o zwykłych rodzinach, na losach których wojna odcisnęła silne piętno - informuje Muzeum Żołnierzy Wyklętych w Ostrołęce
Poruszane tematy są ilustrowane mapami, dokumentami i zdjęciami. Pochodzą ze zbiorów muzeum, kolekcji innych instytucji oraz z prywatnych archiwów. Niektóre z prezentowanych materiałów będą publikowane po raz pierwszy.
ReklamaWojenne rodzeństwo - Jan, Ludwika i Zygmunt Wyszomirscy
Rodzina Wyszomirskich mieszkała przed wojną w majątku Czarnowiec (gm. Rzekuń). Roman i Maria mieli czwórkę dzieci: Zygmunta (ur. 1912), Jana (ur. 1913), Ludwikę (ur. 1916) i Zofię. Troje z nich zaangażowało się w walkę i konspirację.
Zygmunt ukończył Gimnazjum i Liceum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Ostrołęce, następnie odbył studia w Państwowej Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. Po śmierci ojca w 1935 r., jako najstarszy z rodzeństwa, przejął opiekę nad rodziną i majątkiem. W 1939 r. wyruszył na front z 33 Pułkiem Piechoty. Walczył m.in. w obronie linii Narwi między Nowogrodem a Łomżą oraz uczestniczył w boju o Zambrów. Po zakończeniu działań wojennych dostał się do niewoli sowieckiej. Został zamordowany w Katyniu w 1940 r.
ReklamaDrugi z braci, Jan, również ukończył ostrołęckie gimnazjum, a następnie studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. W 1939 r. walczył w szeregach 102. Rezerwowego Pułku Ułanów. W drugiej połowie września dołączył na pewien czas do oddziału mjr. Henryka Dobrzańskiego (późniejszego "Hubala"). Dalsze zmagania z okupantem prowadził w Warszawie. Działał w strukturach Uderzeniowych Batalionów Kadrowych (będących zbrojnym ramieniem Konfederacji Narodu, później scalonych z ZWZ-AK). W 1944 r. trafił na Wileńszczyznę, gdzie wziął udział w operacji "Ostra Brama". Po zakończeniu akcji kontynuował działalność konspiracyjną w stolicy, gdzie został aresztowany jesienią. W styczniu 1945 r., po sfingowanym procesie, został skazany na śmierć i stracony.
Ludwika walczyła w Powstaniu Warszawskim jako "Xenia" w zgrupowaniu "Radosław" w Batalionie "Czata 49". Była łączniczką i sanitariuszką. Pod koniec września przedostała się wraz z rannymi na drugi brzeg Wisły. Wtedy też po raz pierwszy znalazła się w rękach NKWD. Drugie aresztowanie miało miejsce pod koniec roku, w związku z uwięzieniem Jana Wyszomirskiego. Po wojnie Ludwika podjęła studia na Akademii Sztuk Pięknych. Informacje o tragicznych losach brata otrzymała dopiero we wrześniu 1958 r. Zmarła w Warszawie w połowie lat 70.
Na zdjęciu (do lewej): Jan, Ludwika, Zygmunt Wyszomirscy (zbiory MŻW/zbory prywatne Jana Trzaski).
Więcej na ten temat na stronie Muzeum Żołnierzy Wyklętych.
Wyświetleń: 1251 | komentarze: - | 09:22, 06.11.2019r. |