Niegdyś Kurpie byli bardzo przywiązani do swojej ziemi. "Tu się rodzili i tu umierali"

Przed laty Kurpie uchodzili za osoby niezwykle przywiązane do swojej ziemi. Grunty puszczańskie, choć niezwykle ubogie, stanowiły ostoję mieszkańców, nieodłączną część ich życia, tożsamości i kultury. Z biegiem lat Kurpie coraz częściej emigrowali, ale czy owo przywiązanie do ziemi trwa w nich nadal?

W starej prasie odnaleziono wzmiankę o Kurpiach i roli ziemi w ich życiu.

Reklama

- Znalazłem ciekawy fragment dotyczący kurpiowskiego przywiązania do rodzinnej ziemi. Rok 1884. Emigracja Kurpiów na "saksy" do Prus i do Ameryki nie nabrała jeszcze rozpędu. Taką opinię wówczas mieli Kurpie, gdy jeszcze nie ruszali masowo w świat - czytamy na stronie Kurpie - historia i trwanie.

W czasopiśmie "Zorza" z 1884 roku tak opisywano mieszkańców naszego regionu:

Kurpie przywiązani są niezmiernie do swej ubogiej ziemi; niejeden z nich, gdy go namawiają, aby szedł w świat szukać zarobku, odpowiada: "Tu się rodzili, tu umierali tatulo i matula, tu i mnie pogrzebią".

Czy dziś Kurpie równie mocno pielęgnują przywiązanie do rodzimej ziemi? Czy dla młodych ważna jest spuścizna po ojcach i dziadach?

Źródło: "Zorza" nr 3 1884. Cyt za: Kurpie - historia i trwanie

Wyświetleń: 1791

komentarze: -

09:34, 16.05.2021r.