Aktualności

Środa z profilaktyką NFZ: Zespół jelita drażliwego (wideo)

Zespół jelita drażliwego (IBS) to choroba cywilizacyjna, która dotyka około 11 proc. ludzi na całym świecie. Przyczyny mogą być związane m.in. z uwarunkowaniami genetycznymi, długotrwałą antybiotykoterapią, zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego i stresem.

Zespół jelita drażliwego

Oś mózg-jelita to mechanizm, w którym mózg i jelita wzajemnie na siebie wpływają. Mózg komunikuje się z jelitami, a jelita wywierają wpływ na mózg, dlatego często nazywa się je drugim mózgiem. Zespół jelita drażliwego (IBS) jest chorobą, która dotyka około 11 proc. ludzi na całym świecie, a jej częstość występowania różni się w różnych krajach i kontynentach, od 1 do 35 proc. Choroba ta częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, a objawy zazwyczaj pojawiają się między 20 a 50 rokiem życia. Przyczyny zespołu jelita drażliwego nie są do końca znane, ale wiadomo, że mogą być związane z uwarunkowaniami genetycznymi, długotrwałą antybiotykoterapią, zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego, stresem i zaburzeniami emocjonalnymi, zakażeniem układu pokarmowego, alergiami na składniki pokarmowe oraz nieodpowiednią dietą i nadużywaniem alkoholu.

Reklama

Kiedy zgłosić się do lekarza

Zespół jelita drażliwego (IBS) można rozpoznać, jeśli przez co najmniej trzy miesiące występują i nawracają objawy, takie jak skurcze i ból brzucha, zaburzenia rytmu i konsystencji wypróżnień (biegunka, zaparcia, mieszane), wzdęcia, nudności, wymioty, niepokój, zaburzenia koncentracji, zaburzenia snu i depresja. Aby postawić diagnozę, konieczne jest spełnienie odpowiednich kryteriów, takich jak nawracający ból brzucha i związane z nim zaburzenia rytmu wypróżnień. Ważne jest także wykluczenie innych schorzeń jelit, takich jak choroby jelita grubego lub cienkiego. Jeśli odczuwasz objawy IBS, które utrzymują się i systematycznie nawracają, a także masz obawy przed wychodzeniem z domu, skontaktuj się z lekarzem pierwszego kontaktu w celu przeprowadzenia szczegółowych badań. Leczenie IBS nie polega na stosowaniu konkretnego leku, ale można złagodzić objawy za pomocą zmiany diety i nawyków żywieniowych, radzenia sobie ze stresem, uprawiania umiarkowanej aktywności fizycznej, poprawy jakości snu i przywrócenia równowagi flory bakteryjnej (eubiozy).

Jednym z głównych elementów terapii jest odpowiednia dieta LOW FODMAP. Spożywa się w niej małe ilości fermentujących węglowodanów z grupy oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów oraz polioli.